Намар болохоор би бага насаа дурсдаг. Уржнан ангийн охин Чимгээг том давсагтай байсныг нь дурссан. Нодлин төгрөг хорийн талхыг дурссан. Энэ жил яадын билээ...

Хилэн хар хэрээ надаас огтхон ч айхгүйгээр мээтр хагасын зайнд таадага таадага гээд тайван алхаж байлаа. Хөлнөөсөө эхлээд нүд хүртлээ өчүүхэн ч сул өнгө байхгүй ерөөсөө л тас хар тэр хэрээ надад байгалийн сайхныг бахдах сэтгэл эрхгүй төрүүлж байв

Би цагаан сарлалаа. Шатна л даа, гэхдээ дараа нь долоо хоногийн турш өдрийн хоолонд мөнгө зарахгүй гэж тайтгарах юм даа (Дүнгэнээд л байж дээ, ажлын хөөрхөн пээч минь).

Эггэрс бааз Кабулын ногоон бүсд байдаг. Ийшээ очихын тулд эхлээд Кабулын нисэх буудалд бууна. Тэнд нь бас цэргийн бааз байх ба нэрийг нь Каяа гэнэ. Энд манай 50 орчим цэргийн албан хаагч үүрэг гүйцэтгэдэг. Тэд нисэх буудлын хэд хэдэн хаалгыг хамгаалж ажилладагаас нас барсан цэргүүдийг гаргадаг хаалга нь өдөр бүр “зорчигчтой” байдаг гэсэн нь нуруу хүйт оргиулав.

За манай энэ гариг дээр нь болуул нь одоо байнээ, ердөөсөөн шингэний 2 том урсгал байгаадугаам.