Энэ жил миний хувьд чигчий хурууны хумсаа нэг удаа нэлээн лав авч өдөржин хорссоноос өөр онцын сонин зүйлгүй өнгөрсөн. Харин манай дарга нарын хувьд аанай л аймаар их сонинтой үдэж байна.

Автуусанд алалцахаа больсон. Хүүхэнд наалдаж зогсоод кайф авдаг новшнууд л жоохон дургүй байгаа. Та нар автуусанд оочирлоод суугаачээ гэж мянган удаа хэлэхээс илүү технологийн бяцхан өөрчлөлт хийчихэд л өөрөө цэгцэрчих асуудал байж.

Ах нь сайн байгаа. Саяхан дэлгүүрээс баахан улавч аваад. Гадаа тас xийж байна шүү дээ дүү минь. Муу эцэг маань бидний багад, хүний хийсэн хөдөлмөрийг уландаа гишгүүзэй та нар гэж зөндөө л захидаг сан.

Энэ бол баргийн аавын хүү ээжийн охин багтаад байдаг категори биш. Энэ хэрийн солиотой зүйлийг тархиндаа бодоод амаараа гаргана гэдэг эгэл бус индиго явдал юм. Дэлхийн маш олон суутан жирийн хүнээс илүү онцгой содон байсан. Тэд их зүйлийг нээж хүн төрөлхтөнд бэлэглэсэн билээ. Манайд ч дутахгүй олон ер бусын улстөрчид байгаагаас үзвэл Монгол ул хөгжих нь баараггүй юм.

Тэд олуулаа ялсныхаа гайгаар АН шиг хөлөө жийлцэж байна. Хүн болгонд л бяр амтагдаад, зүгээр нэг “гишүүн” гэгдэхдээ уур нь хүрээд байгаа бололтой. Ямартай ч Сандуйгаа өшиглөчлөө.

Олон сайн сайхан зүйл Улаанбаатар хотод бий болж. Өнгө засжээ. Бараг танигдахгүй болсон байна шүү. Уулзварууд цэлийж, түгжрэл арилсан. Браво. Гэхдээ бид том золиос төллөө. Ядуу тарчиг амьралдаа эргэж орсон. Хайран ч 20 жил юм уу даа.