Тамирчин хүн, хүний дурыг хөдөлгөж, билетээ зарж орлогоор нь амьдрах ёстой. Олон хүний дурыг хөдөлгөж буй тамирчинд билетээс гадна, ивээн тэтгэгчид мөнгө төлнө. Зөрүүлээд өөрсдийн өнгө төрх, зар сурталчилгаа болгоно. Ийм энгийн зарчим спортыг босгож ирсэн.

Характер гэж юу юм бэ гэж үү? Энгийнээр бол тухайн хүний мэдлэг, мэдээллээ хүргэх онцлог юм.

Хөлбөмбөг дөнгөж сонирхож буй нэг найз минь Испаний шигшээ багийн тамирчдыг хараад “Пөөөх! Эд нарт дасгалжуулагчийн хэрэг байгаа юм уу?” гэж уулга алдаж билээ

Спортын тухай ярихаар хэдэн дарга нар нь нийтийн биеийн тамир гээд л эхэлнэ. Нийтийн биеийн тамир гэж хэзээ байдаггүй юм. Байсан ч тэр нь амьдралд хэрэгжихгүй байгааг бид бие дээрээ туршсан улс. Ухаантай хүн алдаан дээрээсээ суралцдаг бол бидний суралцаж байгаа байдал харагдахгүй байна. Ардчилал ялж 20 жил өнгөрсөн ч нөгөө л бахь байдгаараа нийтийн биеийн тамир гэж яриад л.

Аргентины алдарт тамирчин Луис Монтиг шигшээ тоглолтонд хожихгүй бол гэр бүлд нь муу юм болно хэмээн сүрдүүлжээ.

Дөчөөс дээш насны хүмүүс буюу бидний аав ээж ярихдаа заавал нэг Орос уг дунд нь хавчуулдаг “моод”-той