“Цаг үе” сэтгүүл – Зөвлөлт Холбоот Улс дахь өөрчлөн байгуулалтын салхийг Монголд нэвт үлээлгэхэд энэ сэтгүүлийн оруулсан хувь нэмэр асар их ээ гэж би хаана ч, хэзээ ч, хэнд ч хэлнэ.

“Зохистой” гэдэг тодотголтой хэрэглээний тухай сэдэв хөндөж бичиж байна. Эм-эмчилгээ, эмч-эмнэлэг, өвчин-илааршилт гэдэг хоршоо үгнүүд өнөөгийн Монголд өдөр тутмын жирийн, хэн ч цочирдож тоохоо байсан хэрэглээний, бүр ахуйн үгс болж хувирчээ.

МУИС-ийг төгсгөх хавар НАХЯ-ны боловсон хүчнээс дуудаж анкет авснаас өөрөөр үнэндээ цэргийн хүн болно гэсэн бодол миний толгойд хэзээ ч орж ирж байгаагүй. Хожмоо МАХН-ын Төв Хорооны хэлтсийн эрхлэгч, БХЯ-ны сайд болдог дэслэгч генерал Л.Моломжамц гуайгаас болоод гэх үү дээ, тэр яруу алдрын дайчин 3 жил 6 сарын түүх маань эхэлсэн юм даа.

Хүүхэд насны минь нэг дурсамж юм даа. Миний дүү Одбаяр бид хоёр авга ах Гомбосүрэндээ өгсөн нэр нь “Шилтэй ах”. Манай өөрийн гэр бүлд нүдний шил зүүдэг хүн байгаагүй.

Монголын социалист нийгэмд сөрөг хүчин гэж байсан уу гэх асуудал эргэлзээтэй. Цэдэнбалын хэлмэгдүүлсэн гэх Д.Төмөр-Очир, Л.Цэнд, Ц.Лоохууз, Б.Нямбуу, Б.Сурмаажав нарыг нэрлэх нь буй. Харин тэд нь улс төрийн гэхээсээ ажлын арга барил таарч тохирохгүй, түүнийгээ ил хэлээд зайлуулагдсан улс ч юм шиг.

Монголын дипломатын түүхэнд алтан мөр нь үлдсэн гурван эрхмийн мэндэлсний 100 жилийн ойг 2015 онд ёслол төгөлдөр тэмдэглэж билээ. Тэд бол Б.Жаргалсайхан, Л.Тойв, Д.Цэвэгмид нар байв.