Товчхон хэлэхэд түүний үзэгнийх нь үзүүр хүрсэн болгон эдүгээ алт эрдэнэс болон үлджээ. Шүлэг бичээд л үеийн үед үл мартагдах “Миний нутаг”, өгүүллэг бичээд л гайхамшигт “Хуучин хүү”, “Цагаан сар ба хар нулимс” тэргүүтэн, дуурийн цомнол бичээд л мөнхөд дуулагдах тавилантай “Учиртай гурван толгой” гээд л хамгийн сайн нь, хамгийн шилдэг шидээврүүд нь түүнийх байлаа.

Нэг бодлын монголчууд бид тун хүн муутай улс ч юм шиг. Тэртээ тэргүй “Их ах”-ыг шалгадаг газар нь шалгах гээд төр нь гар дээрээ өргөөд аваад явахын хооронд түүний дээрээс хичнээн их дэвсэлцгээв дээ.

Арабын орнууд шиг, аль эсвэл өнгөт хэмээх хувьсгал хийхийг мөрөөдсөн ил далд үзэл бодолтой хүмүүс манайд цөөнгүй бий.

Манай оронд социализмын үед даргыг тийм чухал нарийн бүтэцтэй хүн төдийгүй унацтай ажил болохыг тодорхой мэдэхгүй байсан бөгөөд дарга болцгоохыг төдий л сонирхдоггүй байсан болов уу.

Өнгөрсөн онд монголчууд бидний дундаас нэгэн “урвагч” төрсөн билээ. Урвагч урвагчдаа бүүр эх орноосоо уравсан гэж байгаа.

Монгол улсын хоёр дахь ерөнхийлөгч Н.Багабанди “Титэм үг” номдоо “Нэг зүйлийн талаар тэс өөрөөр ярьж байвал нэг нь үнэн нөгөө нь худал байх магадлалтай” гэжээ.