Энэ талаар уншигчид асуугаад буй тул хариулъя. 1940 оны сүүлчээр би 6-7 настайдаа мэдээ орсон шиг байгаа юм. Аав ээж мөн нутгийн хөгшдийн уйлан хайлан ярьж асан “үрэгдсэн, буудуулсан” гэх үгс 6-7-той миний чихэнд хоногшиж эхэлсэн бөгөөд нарийн учрыг балчир хүү-би бээр яахан ойлгох билээ.

Элсэн цөл ангамал тал зонхилсон Монгол орон ой хөвч ургамал ногоогоор хомс. Хойд хэсэгт хэдэн сайхан гол мөрөн заяасан боловч бүгд Орхон Сэлэнгийн бэлчрээр гадагшаа урсаад алга болдог тул нутгийн бидэнд өгөөж багатай. Малын бэлчээр, тариан талбай ус чийгээр ямагт гачигдаж, гандаж, хатаж байдаг билээ.

Монголчууд нэг барьж авсан бүтээн байгуулалтаа гүйцээж үр ашгийг нь хүртэхийг юун түрүү чухалчлахгүй дахиад л өөр том том зэрэглээ амлаад эхэлдэг гажигтай улс. Бүтсэн юм хомс болохоор ядуурал яаж буурах вэ. Баруун бүсийг эрчим хүчээр хангах Тайшир Дөргөний усан цахилгаан станц юу болсон бэ?

Муусайн юмнууд байтлаа бүр түүхийн хүрдийг буруу зүг рүү эргүүлэх нь. Буруу тийш эргэж эхэлсэн түүхийн хүрдээ хамар давахаас нь өмнө буцааж, зөв тийш нь түргэн эргүүлэхгүй аваас тусгаар тогтнол бүдгэрэх нь. Хулгайн аргаар Чингисийн талбай гэснийг болиулж, хуучнаар нь Сүхбаатарынх болгоё.

Чи намайг нутгийн сонин сайхнаас сорчлон бичээд түр ч болохноо сэтгэл тэнийлгэж өгөөч гэж шаардах юм. Уг нь чамдаа бичмээр байна.