Хуучин цагт ганц чемодантай, ганц жижиг өрөөнд эхнэр нөхөр бололцож, амьдралаа босгох нь романтизм байв. Харин өнөө цагт ганц нөөтбүүктэй, ганц жижиг өрөөнд бизнэснээ эхлүүлээд, бизнэсээ босгосон хүний түүх л хамгийн романтик түүх юм.

Ардчилсан хувьсгал өрнөх үеийн хижээл насныхан одоо тэтгэвэртээ гарчихсан, гэртээ зурагтын удирдлагаа эргүүлж, үе үе нэг салхилж хүмүүстэй хууч хөөрсөн шигээ сууна.

Засаг огцроод л ард түмэн, нөүваарчид, мэргэжлийн жагсагч экстрэмистүүд тайвшраад бүх юм дуусчихна гэж үү? Үгүй дээ. Засаг унавал жагсагчид тайвшрахгүй, бүр ч урамшина, шинэ жил ч тэмдэглэхгүй. Цаашаа улайрсаар жагссаар жагссаар УИХ тарна, Хүүк ч унана, МАН-г ч тараана.. Тараадаггүй юмаа гэхэд яг АН шиг хоёр хуваагдаж учир олдохгүй завхарна. Бүгд огцроод шинээр сонгууль явуулсаны дараа ч "мэргэжлийн жагсагчид", нөүваарчид сонгуулийн үр дүнг эсэргүүцэж жагсана, сонгуулийн хар машин шатаана. Өнөөгийн нөхцөл байдлыг харахад ард түмэн нэг хэсэгтээ л бухимдал нь дуусахгүй, юуг ч бсан эсэргүүцэхээр байна.

“Ану хатан” кинонд гарсан зарим мэдэхгүй нэрсээ тодруулах гэж жаахан ном шагайв. Эсэргүү сонсогдох байх, гэхдээ л сүүлийн үед өнгөрсөн түүхээрээ бахархах биш гутармаар ч юм шиг санагдах боллоо. Их Монгол улсын зуу хүрэхгүй жилийг эс тооцвол үргэлж л хоорондоо алалцсаар ирж. Шунал, амбиц, атаа жөтөө, эмоци төдийхөн ихэнхи дайны шалтгаан. Харамсалтай нь өдгөө ч нэгнээ өөд гарахыг үзэж чадахгүй.

Нэг үеэ бодвол олон нийт элдэв хар цагаан пиарт шууд итгэх нь цөөрч хашир болсон.