Сараха бол миний шүтээн. Зүрх сэтгэлийг минь эзэмдсэн өнө эртний хайр. Чи Сарахагийн нэрийг урьд өмнө сонсоогүй байж магад.

Авшиг (санъяас) бол жинхэнэ егүүтгэл. Амиа егүүтгэхийг би гэм нүгэл гэсэн үүднээс биш, зүгээр л дэмий үйлдэл болохоор нь буруушаадаг. Егүүтгэхийг үнэхээр хүсч байгаа бол санъяасин болбол зохино.

Арав гаран настай Тоёо гэдэг жаалхүү Зэн хийдэд амьдардаг байжээ. Өдөр бүр хийдэд ирж, багшаас сургаал заавар хүртэх эрэлчдийг харсаар сэтгэл татагдсан хүү нэгэн өглөө эрэлчин ёсоор Зэн багшийн өмнө иржээ.

Магтаал горилсон сэтгэл минь доромж сонсохын цагт Мартахын мананг ярж, багшийн захиас ургаг. Цуурай хоосон тарнийн эгшиг болон дуурьсаг. Цуугиант орчлоос гэтлэхүйн дуудлага болон тодрог.

Амьсгал авах бүртээ орчлонгийн зовлонг сорж, амьсгал гаргах бүртээ амгалан жаргалаа хорвоод юүлэхийг Адиша сургажээ. Орчлонгийн зовлонг сорж чадвал зүрхэнд чинь гайхамшигт урвал явагдана. Гэвч бидний төрөлх зан үргэлж зовлонгоос бултдаг. Бие биенийхээ зовлонг аман дээрээ л хуваалцахаас ачир дээрээ түлхдэг зантай.

- Өдөр бүрийн төгсгөлд би хэдэн пиво, тамхи юм уу бодисоор өөрийгөө мялаах хэрэгцээг мэдэрдэг байв. Одоо тийм зүйлсээ больсон ч хүслийн цангаа үргэлжилсээр. Яаж түүнийг тайлах вэ?