“Хуучин хүү” зохиолын хөмөрсөн тогоон доторхи хөдөөгийн байдал, шалдар булдар амьдрал лав бидний аялсан нутагт ийм л дүрслэлтэй байна. Гар утастай, гаднаа портер, 69-тэй, мотоциклтэйг нь эс тооцвол орос-зөвлөлтийн нэрт эрдэмтэн Иван Майскийн 1921 онд бичиж үлдээсэн зарчимлаг залхуу, лойж нурсан Монголын хөдөө 100 жилийн дараа яг хэвээрээ байж байх шиг.

Ажил эрхлэхгүй байх, ажилд тэнцэхгүй байх, түүндээ ичиж зовохгүй улайхгүй байх гэдэг нь бас хэт туйлшралын замаар орсон. Хэт зоргоороо, эрхээрээ хатаж амьдарч байгаагийн л гай. Ажилгүй гээд өлсөж үхэхгүй, хөсөр хаягдахгүй, найз нөхөдгүй болохгүй, ертөнцийн өдрүүдийг яаж ийгээд санжиганаад өнгөрүүлээд байж болдог. Энэ туйлшралыг арилгах цорын ганц арга зам бол ажил эрхлэхгүй зүгээр суусны татвар төлүүлэх

ГУРАВХАН САЯ бодгаль хүн үгэнд, гарт, эвэнд ороход мөн амархан баймаар юм. Төр нь ард түмнээ зөв хянадаг, зөв захирдаг байх нь ардчилалд нь огтоос саад учрахгүйсэн.

Ямар чөтгөр нь бие даагч энэ удаа баараггүй гээд үзмэрдчихсэн юм, бүү мэд. Бие даагчид дээр санал тоолох болохтой зэрэг компьютерын алдаа гардаг нь ч юу юм. Бас хэт олуулаа орж саналуудыг ёстой нэг хувааж тарамдуулснаа ч хүлээн зөвшөөрөх хэрэгтэй мэт.

АН засгийн эрх барихаараа өвөр хоорондоо үзэлцдэг, намын дотоод тэмцэлдээ улс орноо, төр засгаа чирдэг үзэгдлээс ард түмэн үнэндээ залхсан шүү дээ. Тийм учраас амар амгаланг эрэлхийлээд ах намдаа саналаа өгдөг.

Монгол маань нэг л өөдөлдөггүй, ямар дайрлага дайрчихсан юм бүү мэд? Эсвэл ямар тахил нь буруу өрөгдчихсөн юм бол бүү мэд? Санаатайгаар, хэний ч алдабалгагүйгээр өөрсдийгөө, улс үндсээ, үр хүүхдээ, хойч үеэ сөнөөх гээд ч байгаа юм шиг. Бараг сөнөөж байна даа!