... Малынхаа бэлчээрээс цааш гарч үзээгүй бага балчир надад Да хүрээ гэдэг түм түжигнэж, бум бужигнасан их хөлийн газрын амьдрал, орчныг үзсэн анхны сэтгэгдэл ер мартагддаггүй юм.

1942 онд зөвлөлт, монголын нэрт киночид болох А.Зархи, И.Хейфиц, З.Хацревин, Б.Лапин, Т.Нацагдорж, Б.Дэмбэрэл нарын бүтээж, Свердлин, Рэнцэнноров, Гэлэгдорж, Черкасов, Ц.Цэгмид нарын гол дүрд нь тоглосон “Сүхбаатар” киног (“Его зовут Сухэ-Батор”) манай үеийнхэн огтоос мартаагүй. Ахмад хижээл үеийнхэн бол бүр ч сайнаар санан дурсаж байдаг даа.

Тэр жил, 1999 онд Энэтхэгийн Банголор хотод таксины жолооч нэг энэтхэг нөхөр цэцэг цэврүү шиг монгол оюутан охиныг хүчиндчихэж (бараг бүлэглэсэн) билээ. Гэхдээ саяхных шиг ноцтой төгсөөгүй. Хүчиндчихээд саяных шиг машины явдал дунд зам руу хаячихаагүй, “өрөвдөөд” оюутны байранд нь дөхүүлээд өгсөн.

Хамгийн их худалдаачин улс үндэстэн гэж хүн амын дийлэнх нь лангуу чингэлэг, зах бараадаж ажиллаж орлого олдог Монголыг хэлэхгүй. Энэ тухай гэгээтэй ямар ч мэдээлэл байхгүй. Монгол бол худалдаачин улс үндэстэн биш.

Ийм лут бүтээлийн цаана гарсан эрхэм хоёр шавь Н.Доржсүрэн, Ж.Оргил-Эрдэнэ нарт багшийн зүгээс халуун талархал дэвшүүлье! Номын хур буух болтугай!