Монгол орон өргөн газар нутагтай, малчдын амьдралын хэв маяг нь нүүдлэж амьдардаг онцлоготой. Малчин айл болгоныг 100 хувь үүрэн холбооны сүлжээгээр хангана гэдэг хөрөнгө оруулалт, цаг хугацаа шаардах асуудал. Эдийн засгийн агуулгаараа ч, хөрөнгө оруулалт талаасаа ч зардал өндөр. Тэгэхээр бидний түрүүний яриад байдаг хүн ам суурьшсан газрыг 100 хувь сүлжээтэй болгох нь нэг номерын асуудал. Түрүү жил гэхэд мобайл сүлжээ ороогүй 214 алслагдсан багуудад ярианы болон 4G дата сүлжээ оруулсан байгаа. Ингэснээр улсын хэмжээнд 1’500 гаруй баг байдгийн 1200 орчим баг үүрэн холбооны сүлжээтэй болсон.

Ажлын хэсгээс явуулсан судалгааны хүрээнд олон арван мянган хүүхдийн нэрс бүхий мэдээллийг цуглуулсан. Газар байршил, төрсөн цаг хугацаа гээд асар нарийн шүүлтүүрээр нарийвчлан судалсаны дүнд 11 хүүхэд шалгарч үлдсэн. Хуучин цагт Богд дээдсийг тодруулдаг номын ёсны дагуу 11 хүүхдээс есөн хүүхэд дээр нарийвчилсан шинжилгээ хийгдсэн.

Юм зөв тал руугаа эргэж байна гэж би бусдын адил итгэхийг хүсч байна. Тийм учраас Залуусаа залуур дээр нь гаргасан бол одоо дэмжье. Учир нь гартаа гал атгаад ийм хэмжээний “дайн” руу орж чадсан болохоор ухрахгүй юм байна, Тэд…

Авлигын улмаас учирсан хохирол яагаад ийм их дүнгээр хэмжигдэж байгаа юм бэ гэх энэ асуулт яг одоо танд орж ирж байгаа байх. Бүр илүү шулуухнаар АТГ байхад авлига яагаад буурахгүй байгаа юм гэх асуулт тавьмаар байгаа байх. Үүнд нэг л хариулт байна. АТГ байгаагүй бол ийм хэмжээний хохиролын дүнтэй авлигын гэмт хэргүүд илрэхгүй байх байсан байна шүү. Та сайн хар. Би ч бас дутуу л харж байсан.

Асуудал хуулийн процедураар орж байж үнэн худал, буруу зөв нь батлагдана. Энэ бол бүх дэлхийн мөрддөг зарчим. Үүний дагуу л аливаа юм явах ёстой гэдгийг хэвийн ухамсрын түвшинд бүгд л мэддэг баймаар. Гэвч манайхан “Одоо зарла, одоо гаргаж ирээд дүүжил цаазал” гэж л орилолдох...Төлөвшилгүй, харилцах ярилцах ч соёлгүй нийгэм бол хамгийн бүдүүлэг нийгэм. Сүүлдээ үүндээ идэгдээд ёс суртахууны хувьд элгээрээ хэвтэж орхилоо.

Хүндэтгэж, дэмжиж саналаа өгсөн, цэл залуухан, үзэмж гоё төрийн түшээгээ, эцэг шигээ хүн рүү нулимж, салаавч өгч, зүйл бүрээр басамжлаг доромжлохыг хараад лав баяр хөөр төрөхгүй л болов уу. Эргэлзэж, сонголтондоо харамсаж, “ерөөсөө парламент гэдэг чинь ямар хүмүүс очдог газар юм бэ” гэж тээнэгэлзэж гайхширтал нь үнэ хүндгүй болгож байна. Парламентын засаглалтай Монголын Төрийг болчимгүй нөхдийн бодлогогүй үйлдлээр хэврэгшүүлж байгаад юу руу ч, хааш нь ч чиглүүлж мэднэ шүү гэдгийг хаа хаанаа тунгаах цаг болжээ. Иймэрхүү самуун, увайгүй дүр төрхөөр дөгөөж жигшээж байгаад хаа нэгтээгээс “Ерөөсөө, засаглалын хэлбэрээ эргэж харах ёстой болжээ” гэх танил шунал гозгонож эхэлдэг гашуун түүх бий шүү.