Манай улсын Драмын театр бас нэгэн өвлийнхөө нээлтийг хийлээ. Театрууд улирлын нээлтээ тэнхээ шалгасан аварга бүтээлүүдээр хийдэг уламжлал цэнхэр гаригт тогтоод хэр удсаныг бүү мэд. Гагцхүү бид энэ жишигтэй хөл нийлсэн нь л чухал юм.

Муухай юм уншлаа. Хэрэггүй ч уншив уу. Мартчихаад за, ямар намайг ингэсэн биш гээд алхъя гэтэл сэтгэл давчдаад чадахгүй нь.

Баавгайн тос...Ийм нэгэн зүйлтэй би таван настай байхдаа анх учирчээ. Тэртээ 1976 оны өвөл шүү дээ. Баавгайтай чихэрнээс өөрийг мэдэхгүй бяцхан амьтан миний чихэнд нэг л өдөр ....

Юм зөв тал руугаа эргэж байна гэж би бусдын адил итгэхийг хүсч байна. Тийм учраас Залуусаа залуур дээр нь гаргасан бол одоо дэмжье. Учир нь гартаа гал атгаад ийм хэмжээний “дайн” руу орж чадсан болохоор ухрахгүй юм байна, Тэд…

Энэ хорвоогийн аяг ааш бол хүний өөрийнх нь л ааш авир байдаг байна. Хүн энэндээ төөрөлдсөнөө мэдэхгүй хорвоогийн хэцүүг гайхаж, хорвоо гэх эзэн биегүй ойлголттой “хэрэлдэж” амьдардаг. Тэрнээсээ болоод өөрийгөө хорвоотой л үзээд байна гэж төөрдөг. Угтаа бол өөртэйгөө л үзэлцэж яваагаа ихэнхи нь мэддэггүй.

“Ярилцъя” булангийнхаа хойморт сонин, ховор зочин урих нь миний байнгын эрэл байдаг билээ. Энэ удаа би та бүхнийг монголчуудын олон жилийн өмнөх танил, япон хатагтай Кимүра Аяакотой уулзуулахаар урьсан юм. Бидний уулзалт бүхэлдээ надад уярал догдлол, танил бүсгүйн сэтгэлийн гүн дэхь чимээ сэлт дүүрэн өвөрмөц агаар дунд өнгөрөх шиг санагдсан.