Амьдралын хэцүү цаг ирэхэд гэр бүл, хүүхэд, настай хүмүүсийн ганц аврал бол нийгмийн даатгал.

Боловсрол, ялангуяа дээд боловсрол бол хөрөнгө оруулалт. Аливаа хөрөнгө оруу­лалтыг ирээдүйн ашгийг нь хүртэх зорилгоор хийдэг.

Ихэнх улс оронд иргэдийнхээ орон гэр, машин, эд хогшлыг байгалийн гамшгаас даатгуулсан байхыг шаарддаг.

Одоохондоо элбэг болохоор нь бид усыг үнэлэхгүй байна. Гэтэл усгүйгээр хүн нэг ч хоног амьдарч чадахгүй. Цөлд цангаад үхэх гэж байгаа хүн аяга усны төлөө алт, мөнгө, юугаа ч хайрлахгүй. Ус гэх энэхүү нандин эрдэнийн бодит үнэ цэнийг монголчууд бид хэзээ, яавал бүрэн ойлгож, түүнийг хайрлан хамгаалж, ариг гамтай хэрэглэх юм бэ? Бүх усаа барж, хатаж үхэхийн даваан дээр л ойлгох гэж үү?

Амьдрал бол цуварсан агшны хэлхээ гэлтэй. Агшин бүр өөрийн шалтгаантай, ялгаатай, бас өөр өөрийн хонхны дуутай. Өнөөдөр та бид Монголын оюутны холбооны 70 жилийн ойг тэмдэглэж байна. 1942 онд Монгол Улсад анхны Их сургууль байгуулагдаж, удалгүй Монголын оюутны холбоо (МОХ) бий болжээ.

Хотын шинэ удирдлага замын ачаал лыг бууруулах “цогц” арга хэм жээ авч эхэллээ.