Төр засгийн явуулж буй бодлого, авч буй арга хэмжээ нь хөдөөгийн хоцрогдлыг зогсоож чадахгүй байгаагийн гол шалтгаан юу болох, монголчууд бид яах тухайгаа судалгаа тооцоотой хэлэлцэх шаардлага тулгарлаа.

Д.Жаргалсайханы Нийслэлийн газрын алба, газар зохион байгуулалттай холбоотойгоор зохион байгуулсан олон нийтийн нээлттэй хэлэлцүүлэгт уншсан илтгэлийн эх

Эрүүл мэндийн салбарын аль хэсэгт, ямар түвшинд авлига байгаа, авлигын суурь шалтгаан нь юу болох талаар мэдээлэлтэй хэлэлцэх шаардлага эдүгээ монголын нийгэмд үүсээд байгаа юм.

Шаардлагатай хөрөнгө, мөнгө босгох ажлыг юуны өмнө орон нутагт иргэд, аж ахуйн нэгжээс хураан авч буй татвар, төсвийн бусад орлогын наад зах нь гуравны нэгийг, тодорхой татварын талаас илүүг иргэдийнх нь мэдэлд үлдээх шаардлагатай болоод байна.

Одоохондоо элбэг болохоор нь бид усыг үнэлэхгүй байна. Гэтэл усгүйгээр хүн нэг ч хоног амьдарч чадахгүй. Цөлд цангаад үхэх гэж байгаа хүн аяга усны төлөө алт, мөнгө, юугаа ч хайрлахгүй. Ус гэх энэхүү нандин эрдэнийн бодит үнэ цэнийг монголчууд бид хэзээ, яавал бүрэн ойлгож, түүнийг хайрлан хамгаалж, ариг гамтай хэрэглэх юм бэ? Бүх усаа барж, хатаж үхэхийн даваан дээр л ойлгох гэж үү?

Зээлийн хүү жилийн 20 хувьд хүрсэн улсад ямар ч бизнес хийх утгагүй, зөвхөн далд, хууль бус бизнес л цэцэглэж, авилга хавтгайрдаг. Банкны бүлэглэлд багтаагүй компаниудын санхүүгийн зардал өссөнөөр ажилчидаа цомхотгож, цалин нэмэх боломжгүй учир чадвартай хүний нөөцөө гадагшаа алдаж, иргэд нь ирээдүйдээ итгэлгүй болох нь үндэстний хамгийн том гарз, хохирол юм.