Хүн өөрийгөө хөглөж, хайрлаж, ерөөж байх учиртай, бас мөрөөдөж амьдрах ёстой хэмээн монголчууд ярих дуртай. Гэм нь манайхан, ялангуяа сэхээтнүүд хэтрүүлчихдэг. Эрх мэдэл, эд баялаг, өчүүхэн амжилтандаа сагасан үедээ омог бардам, сагсуу, дээрэнгүй болчихдог. Төрийн шагнал одон медаль, алдар цолны захад хүрчих юм бол тэнгэрийн амьтан болчих гээд байдаг гэмтэй.

Худалдан авах наад захын чадваргүй үй түмэн монголчуудыг яаа гэж ухуулах билээ. Төр ч цөхөрсөн, өөрсдөө ч цөхөрсөн, гадны зууш л болчихгүй бол гэсгээд нүдээ аниад сууж байхаас өөр гарцгүй.

Миний ойлгож байгаагаар Хятад улс гэв гэнэт хил хаасан явдал байхгүй. Хил хаах шалтгаанаа нөгөө талаас хэлж ойлгуулж байсан байх. Ямар нэгэн байдлаар бидэнд мэдээлэл өгч байсан. Тэгэхлээр гэнэт хил хаагаад хоёр улсын харилцааг хүндрүүлсэн явдал байхгүй гэж харж байна.

Хөөрхий ардчиллын төлөө уйгагүй тэмцэгч ядарсан будилсан нэг ард түмэн. Авторитари хоёр дэглэмийн дунд хавчуулагдсан Төв Азийн цээжин дээрхи ардчиллын ганц баян бүрд. Гол онцлог нь ардчилалтай ч гэсэн туйлын ядуу, ядуурал нь ямагт байж байдаг, монголчуудын олонхи нь ядуурлаасаа ичдэггүй ба гарах дургүй.

Монгол Улс дэлхийн бараг бүх улс оронтой дипломат харилцаа тогтоож, олон улс оронд ЭСЯ, ДТГ-аа ажиллуулж улсын төсөвт хүнд ачаа болж, санхүүгийн гарлагатай байна гэдэгтэй Элчин сайд байсан хүний хувьд би л лав санал нийлэхгүй.

Цэгэн цохилт Монголын нийгмийн үлэмж хэсгийг хамарч буй дүр зураг дээр харагдлаа. Системгүй төлөвлөгөөгүй асар ихээр конвейроор гаргаж буй дээд мэргэжилтэн бол томхон цэгэн цохилт гарцаагүй мөн. Тоо нь ихсэх тусам өртөг ихсэнэ, хэрэглээ ихсэнэ, авилга ихсэнэ, нийгэм суларна. Ажил хийдэг, бүтээдэг, босгодог нь багасна.