Албан контор гэмээр гэрт аавыгаа налаад сууж байхдаа би өртөөний машин өнөө шөнөдөө битгий ирээсэй гэж зөндөөн залбирав. Өртөөний тэрэг ирэхгүй бол би аавтайгаа энэ гэр-конторт хонохгүй. Таньдаг айлдаа очоод аавынхаа хүзүүгээр тэврээд унтана. Нэг шөнө ч гэсэн гэрээ санасан надад мянган лан. Санасан сэтгэл тэвтээх хамгийн гол хүн ээж боловч аав минь бас л эрхэм аж.

Монгол улсын дотоод хэрэгт гадны нөлөөг тусгахгүйн тулд бүгдийг хийх болно гэж мэдэгддэг ОХУ-ын Гадаад хэргийн сайд С.В.Лавровын өмнө одоо Монгол хэрхэхээ харуулах болж дээ. Орос ахаасаа айж хүн зоноосоо үнэнийг нуух мөч хөөрхий томчуудад минь тулгардаг байлгүй. Гэвч үнэнийг сөхөх боломж зохиолчдод ардчилал олгосон. “Үнэн”-ээр бид цангаагүй гэж үү. Зохиолчийн үг бол төрийн мэдэгдэл биш. Эрх баригчдын хэлэлгүй залгисан үгийг иргэд илчилж, төрөө сэлбэж явцгаая. Ардчилал хөгжсөн оронд тийм байдаг.

50-60 жил тархинд чуулсан сэдвүүд үргэн нисээд ердөө хоёр үлджээ. Нэг нь угаасан нүүрсээ төмөр замаар зөөх. Нөгөө нь эрчим хүчний эх үүсвэр.

Бурхнаас хайрласан эрлийз хүүдээ монголчууд гашуудаж сүйрэв. Гэтэл олны өмөрсөн сэтгэлийг дөрөөлж С.Зоригийг хөнөөсөн алуурчийг илрүүлнэ хэмээн андгайлж, сонгуулиар санал хамдаг цөөврүүд үүссэн гэж байгаа. Хөнөөчихөөд нэр алдраар нь өөртөө сэнтий хождог давхар санаа зэвүүн ээ. Монголд үрсэлсэн нярай ардчилал ингэж монжуулсан юм.