Одоо ”ном бол ертөнцийг харах цонх” биш болсон. Жинхэнэ ”вин­доус” бол харин интернэт байх шүү. Энэ хоёрын аль нэг рүү ан­хаарлаа хандуулж цаг зав гаргахаа орчин үед эрс багассанд улс үн­дэст­нүүд санаа зовох болжээ.

Монгол хэл гээд нэг золбин “юм” байна. Хэлээ хазсан хэллэгүүд сэт­гүүлзүйд одоо жинхэнэ од болж байна.

Чингэс хаан ба түүний үр хүүхэд, ач омболууд Монгол нутагт төрсөн боловч Хуби­лай­гаас эхлээд нанхиадад нутаг сэлгэсэн. Аян дайнаас олзолсон эд баялаг, боол, гар урчуудаа амьдарч байгаа газар руугаа зөөж цуглуулсан нь хожим тэндээ үлдээ биз.

Монгол ардууд цагаан сарын бөхөө ногоон сарын наадам хүртэл ярьдаг шинэ уламжлалтай болсон. Гэхдээ сүүл үеийнхэн бөх ярихаа улам больсоор л байна. Монгол үндэсний ёс заншил, уламжлал хангалттай сэргээд хэтрэх шахаж байгаа тул одоо энэхүү үндэсний спор­тыг ил далд дэмжих шаард­ла­гагүй болсонтой ч хол­боо­той байх.

Хад ах “аав”-ынхаас хамгийн сүүлд гарах жил­дээ зан төлөв нь их өөр болчихсон санагдсан.

Улаан туг залуучууд хоёр ихэр юм гэж дуулдаг шиг авьяас, гавьяа гэсэн үгс хоо­рондоо их ойрын садан төр­лүүд. ”Монгол Улсын гавьяат” гэдэг цол байдаг даа. Энэ цол хэргэм нь тамирчин, дуучин, жүжигчин зэрэг онцгой нөх­дүү­дийн хүрэх гээд мацаж яваа өндөрлөгийн нэр юм.