Ар монголчууд бид гурван сая ч хүрэхгүй атлаа дэлхийн өнцөг булан бүрт олон мянгаараа таржээ. Бүтэлтэй сайн ажиллаж, сайхан амьдарч яваа хэсэг байхад, ихэнх нь юу таарснаа хийж хоног төөрүүлж байна. Гэр бүлийн холбоо суларч, олон айл салж сарниж, хүүхдүүд нь эх эцгээ зөвхөн дэлгэцээр харж өсөж байна.

Мэдээллийн уламжлалт хэрэгсэл болох сонин, сэтгүүл, радио, зурагт дээр 1990-ээд оноос интернэт, 2000 оноос гар утас нэмэгдэж, хэвлэл мэдээлэл эдийн засгийн томоохон салбар болж байна.

Монголчууд зөвхөн хурдны самбартай эдийн засгийн машинд суучихсан гэлтэй. Жолоочид хаашаа, ямар зардлаар явах нь биш, зөвхөн хэрхэн хурдлах нь чухал ажээ.

Дэлхийн эдийн засгийн чуулган (ДЭЗЧ) өнгөрсөн амралтын өдрүүдэд Улаанбаатарт болов. Монголын ирээдүйн тухай стратегийн ярилцлагыг өрнүүлсэн тус чуулганыг Монгол Улсын Ерөнхийлөгч Ц.Элбэгдорж, Дэлхийн эдийн засгийн чуулганы тэргүүн К.Шваб нар нээж үг хэлэв.

Дараачийн долоо хоногт Монгол Улсын Их Хурал ээлжит бусаар цуглан хурж улс орны өмнө тулгараад буй эдийн засгийн хүндрэлийг даван туулах, юуны өмнө гараад явсан гадаадын хөрөнгө оруулалтыг яаж эргүүлэн татах тухай хэлэлцэх гэж байна.

Монгол Улс хорин жилийн турш төвлөрсөн төлөвлөгөөт эдийн засгаас зах зээлийн нийгэмд шилжээд байгаа тухай бид ярьдаг. Гэтэл лавлаад сайн харсан чинь бид алсаар даялан тойрсоор нэгэн том цагариг зам туулж, социализмдаа буцаад ирчихсэн санагдана.