Монгол Улсын хамгийн том зовлон юу вэ гэсэн асуултаас эхэлье. Мэдээж ядуурал, ажилгүйдэл, цалин тэтгэмж хүрдэггүй, бензиний гэнэтийн хомсдол, айсуй цахилгааны хомсдол гэсгээд хотын замын түгжрэл гэдэгт бүгд л санал нийлэх байх. Би ч бас тийм бодолтой. Гэхдээ би арай өөр өнцгөөс ярьдаг

Ийм нэгэн яриатай түс тас гүргэр нөхөр Монгол Улсын ГЯЯ-ыг толгойлж явсан тухай ахмадууд дурсаж, зарим нь бүр дурсамж номдоо хүртэл биччихсэн байх аж. Ардын армиас, тэгээд бүр хурандаа цолтой бэлтгэл офицер гадаад харилцааны төв байгууллага руу томилогдон очиж яам толгойлсон түүх бараг байхгүй.

Миний эцэг Олхонуд овогт Балбарын Дашдорж нь 1928 онд Сэлэнгэ аймгийн Дархан суманд ардын засгийн түшмэл, өмнөх засгийн хохь тайж Балбар зайсангийнд 4 дэх хүү нь болж төрсөн, Монголын кино урлагийн ахмад зүтгэлтэн, баримтат киноны нэртэй найруулагч нэгэн байлаа.

Гэм нь амьдрал алаг цоог, тэр нөхрийн дэргэд тэнэгүүд маш олон байдаг тул өөрийгөө харьцуулж, өөрөө дүгнээд, өөрийгөө магтан магтсаар нэг мэдэхнээ нарцисс өвчтөн болчихдог. Эхнэр хүүхэд нь ташуур өгчихнө. Ялангуяа гэр бүл, ахан дүүс дотор нь өөрөөс нь өөр олигтой хүн үгүй бол тэнгэрт мандлаа л гэсэн үг.

Орос дэлхийн эрчим хүчний бага тоглогч болсонтой давхцаад Европт Оросоос хамааралгүй эрчим хүч буй болгох асуудал хурцаар босч ирсэн ба тэр зорилгодоо ч аажмаар, зовиур багатай хүрэх хөдөлгөөн өрнөжээ.

Үндсэн хуулийг өөрчлөх асуудал сүүлийн үед хүчтэй яригдаж байна. У