Хоёр хөрштэй тогтоосон харилцааг би нэрлэхгүйгээр ерөөсөө гадаадаас хэт хамааралгүй болгоход нь Японоор туслуулах, нүүрс-химийн аж үйлдвэрийн салбарт хамтран ажиллаж, хүрэн нүүрснээс ус төрөгчийн эрчим хүч гаргаж авах, ерөөсөө нүүрсийг хувиргаж бүтээгдэхүүн болгох бүх чиглэлд Монгол-Япон-магадгүй Австралийн гурвалсан хамтын ажиллагаа өрнүүлэх гээд цаашид бидний зүгээс анхаарах асуудал олон байна.

Ийм нэгэн яриатай түс тас гүргэр нөхөр Монгол Улсын ГЯЯ-ыг толгойлж явсан тухай ахмадууд дурсаж, зарим нь бүр дурсамж номдоо хүртэл биччихсэн байх аж. Ардын армиас, тэгээд бүр хурандаа цолтой бэлтгэл офицер гадаад харилцааны төв байгууллага руу томилогдон очиж яам толгойлсон түүх бараг байхгүй.

Хамтарсан мэдэгдэлд ингэж даруухан тэмдэглэсэн болохоос аман хэлэлцээ, бусад уулзалтууд дээр “монголчуудын ардчилалд үнэнч байгаа”, “өдий хүртэл гуйвж дайвалгүй түүндээ үнэнч байсаар ирсэн”-д гайхшран бахдсан, баярласан үгс бишгүйдээ нэг сонсогдож байв. Зарим нэг уулзалт дээр “ийм их дарамтан дор ардчиллаа хамгаалсаар ирсэнд их баярлалаа” гэсэн үгс ч дуулдаж байв. Ардчиллаасаа бүү ухраасай гэсэн уриалга ч яваад байх шиг.

Миний сонирхоод дэвшүүлээд байгаа нь green буюу ногоон устөрөгч юм. Энэ нь машин үйлдвэрлэх салбарт үр дүнгээ өгөөд эхэлсэн. Ус төрөгчийг түлшээ болгосон машин нь химийн хорт утаа ялгаруулахгүй, хот суурин газрын агаар орчинг цэвэр байлгах ба машины яндангаас зөвхөн цэвэр ус болон бага зэргийн дулаан л агаар орчинд ялгарна.

Монгол Улсын хамгийн том зовлон юу вэ гэсэн асуултаас эхэлье. Мэдээж ядуурал, ажилгүйдэл, цалин тэтгэмж хүрдэггүй, бензиний гэнэтийн хомсдол, айсуй цахилгааны хомсдол гэсгээд хотын замын түгжрэл гэдэгт бүгд л санал нийлэх байх. Би ч бас тийм бодолтой. Гэхдээ би арай өөр өнцгөөс ярьдаг

Миний эцэг Олхонуд овогт Балбарын Дашдорж нь 1928 онд Сэлэнгэ аймгийн Дархан суманд ардын засгийн түшмэл, өмнөх засгийн хохь тайж Балбар зайсангийнд 4 дэх хүү нь болж төрсөн, Монголын кино урлагийн ахмад зүтгэлтэн, баримтат киноны нэртэй найруулагч нэгэн байлаа.