Идэр гурван ес тачигнах Мон­голын их тэсгим жаврыг тэсэн гардаг амьд амьтан ховор. Тэгвэл энэ өдрүүдийг огт тоохгүйгээр барахгүй гайхамшгийг үзүүлдэг гурван амьтан байна. Үүнд ар цармын азарган чоно, Алтай говийн орсон буур хоёрын ороо нь ид ордог үе.

Айл болгон гэртээ зу­рагт­тай. Лав л манай уншигчид зурагтгүй айл биш дэг. Зураг­таар кино байнга гарна. Бид кино үзэх дуртай. Одооны телевиз маш олон хувил­бар­тай бөгөөд сувгуу­дыг солиод байхад эрхбиш аль нэгэнд нь ший янгуу байж л таараа.

Уламжлал болоод бай­гаа шинэ оны эхний өдрийн нар харах ёслол ноднин бүтэл муутайхан болсон юм. Төмөр замын ”Хангай” хэмээх зөрлөг дээр очсон гадаад дотоо­дын жуулчид тэр өглөө нар мандахыг харж ча­даа­гүй. Шөнө нь цасаар шуураад үүрээр тэнгэр онгойлгүй байсаар бага үд хүргэсэн тул бүрхэг өдөр гонсгор сэтгэгдэлтэй буцацгаасан. Тэгвэл урж­нангийн өглөө хачин сай­хан тунгалаг байлаа.

Үе үеийнхэн өөрсдийгөө л гэцгээх нь хүний л араншин юм даа. Буруу ч юу байхав.

Улсаа бар болтол хөгжүүлсэн ард түмнүүд өөртөө нэгэн сорви үлдээжээ. Тэр сорви ул мөрөө арилгах гэж төдийлөн хичээдэггүй агаад ерөнхийдөө зөнд нь хаясан мэт санагддаг.

Өмнө минь дэлхийн газрын зураг байна.