1990 оноос өмнө бол хөөрхий, Жамбын Батмөнх гэдэг ганцхан хүнийг МАХН нэр дэвшүүлээд, тэгээд улсаараа гоёж гоодож, баяр ёслолын байдалтай очоод 100 хувийн саналаар ялуулдаг байлаа.

УИХ-ыг хугацаанаас нь өмнө тараах тогтоолын төслийг Ерөнхийлөгч УИХ-аар хэлэлцүүлээд шинээр сонгууль явуулахаас өөр гарц, гаргалгаа алга. Парламентын институцийг хамгаалахын тулд Ерөнхийлөгчийн хийж чадах ганц зүйл энэ л байна. Үүн дээр нэг намын эрх ашиг яригдах ёсгүй.

Одоогийн жижиг 76-г бодвол аймаг дотроо тойрогт хуваагдахгүй, аймаг бүхэлдээ нэг тойрог болж байгаа учраас нэр дэвшигчид өмнөхөөсөө даруй 2-3 дахин олон хүний саналаар УИХ-д сонгогдоно. Энэ утгаараа нэр дэвшигчид тавигдах шалгуур арай жаахан өндөрсөх юм даа.

Гэвч Ерөнхий сайдыг томилох, чөлөөлөх нь хуулийн хугацаатай. Харин УИХ-ын даргын хувьд хуульд заасан хугацаа байхгүй гэдэг тайлбарыг ярьж эхлээд байгаа. Өөрөөр хэлбэл, Ерөнхий сайдын огцруулсны дараа УИХ-ын даргын асуудлыг хэлэлцэхгүй ч байж магадгүй, хичнээн хугацаагаар ч хойшлуулж болно гэсэн үг. Энэ тохиолдолд хэрэв Г.Занданшатар Ерөнхий сайдаас огцорч гэмээн буруутан нь АН болоод үлдэх магадлалтай. “Нүүрсний фракцтай нийлж Засгийн газрыг огцруулсан” гэдэг нэр л АН-д үлдэнэ.     

Төр их олон сайн зүйл хийх гэхээсээ илүү ганц хоёрхон зүйлийг сайн хийгээд сурчих хэрэгтэй юм. Тэр нь төрийг цомхон, чадварлаг болгох, төсвийн зардлыг бууруулах явдал. Энэ л хямралыг ашиглаад Л.Оюун-Эрдэнийн Засгийн газрын хийх ёстой гол зүйл, давах ёстой даваа болж байна.

Хоёр намын хувьд тогтолцооны гэхээсээ илүү улс төрийн нөхцөл байдлаа харсан “өрсөлдөөн” буюу зөрчилдөөнт бодлого байх шиг байна. Зарчмын шинжтэй гэж болохуйц бас нэг ялгаа нь эмэгтэй квотын асуудал.