Өчигдөр сайхан мэдээ дууллаа. Нэг талаасаа надад огт хамаагүй юм л даа. Гэхдээ л хэр чинээгээр минь баяр төрөөд байлаа.

Яруу найрагт “Сүү нээдэг сүмбэн хуруунд чинь, Сүнс хоргодоод танайд үлдлээ.Таглаа нээдэг тачаангүй хуруунд чинь, Тамир барагдаад танайд хонолоо...” гэсэн мөрүүд аль хэдийнэ ороод ирж. Зарим хийдэд “Тагны даллага” авч байхад, йога бясалгагчид түрүүчээсээ “Сүү ХХК-ын савлагааг харцаараа онгойлгох зэргэмж” гэдэгт хүрээд эхэлчихсэн байх жишээний.

Салхинд дэрвэх дарцгийг бус салхийг харагтун. Тэгвэл төөрөлдөхөө болино. Урин цаг ирж байна. Тэр цаг дахин дахин ирэхийн шалтгаанаар хэзээд буцна. Харин салхийг нь харсан болгон өнө мөнхийн урин цагт орших билээ.

Дижитал Монголд эмнэлгийн анхны тусламж нь өвчтнийг “унтраагаад асаах” алхам байх юм. Дижитал иргэн маань дахин ачааллахдаа алдаа заасаар байвал эрчимт эмчилгээнд шилжүүлэх нь тодорхой. Мэдээж олон дахин асааж унтраасаар алийгаа алдсан этгээд бол архаг дижитал өвчтөн байж таарна.

Та намын ухуулагчийн ярианд суудаг уу? -Суулгүй яах юм бэ. Хэрхэн жаргаж байгаагаа тэндээс л мэдэж авах юм байна шүү дээ.

Алин болгон хэдэн цаас цуглуулснаа бөх, морины бай шагналд тараагаад,хэдэн ёслолын хаалга, хоосон стадионтой үлдсээр байх билээ. Тэгээд ч наадам хэсдэг гадны бөхчүүд ирээд байг нь аваад явчихна, өөр нутгийн хүн барилдуулахгүй, гадны хүнд шагналаа өгөхгүй гэлтэй биш. Морь ч ялгаагүй, хаа холоос машинаар ачиж ирсэн морины эзэд шагналыг нь хамаад буцах энүүхэнд. Ингэхгүй гэхээр ичиж үхмээр найраа, нүд хальтрам холио хийхдээ тулна.