Харин “би яагаад амьд байгаад байна”, “Намайг, хэн эсвэл юу амьд байлгаад байна” гэсэн асуултыг өөртөө тавибал эргэн тойрны юм шал өөр болоод явчихна. Тэгвэл,биднийг “Өнөөдөр амьд баймаар байна уу” гэж асуулгүйгээр амьд байлгаад байгаа механизмыг хэн эзэмшдэг вэ? Бид энэ биедээ эзэн хэмээн сайрхах боловч, хэдхэн булчин л залах төдий ажгуу.

Цаг төрийн сэгсрэлтүүд бидний хэн маань бурханы бүрэлбаа, муу зүгийн чаралбаа болохыг ялгаруулан шигших мэт. Тэнгэр бурхан ч хүнийг хүнд нь таниулахын төлөөнөө хувь тавиланг нь сэгсрэн зугаацах мэт.

Энэ сонгуулийн дуулиан хvнийг галзууруулах нь. Vvрээр утас цохив. Нэр vл мэдэгдэх иргэний хөдөлгөөнөөс ярьж байна гэнэ.

Сонгууль ойртох тусам айдас төрөөд байна. Санапаа луйвардуулах, хууртах энэ тэрээс айж байгаа юм биш ээ. Ямар тэгүүлж үзээгүй хүн байх биш, болоод л өнгөрдөг эд.

Бидэнд иймэрхүү, айдсаар голдуу хөллөсөн байгаль хамгаалах үзэл санаа байхаас биш эх дэлхийдээ туслах, түүний нөхөн төлжихөд хөндлөнгөөс нөлөөлөх туршлага үгүй. Байх ч боломжгүй. Цаг уураас хамаараад байнга нутаг сэлгэж, нүүдэг учраас тэр юм. Ийм болоод “Нүүдэлчид бол байгаль ээжийн төрсөн хүү биш, харин өргөмөл хүү юм” гэсэн улайм цайм афоризм гарсан ч байж магад. Цэцэг ногоо сайхан ургахаар нь ирж нутаглаад, гандахаар нь өөр сайхан бэлчээр рүү ачаалан оддог нүүдэлчдийг ажваас “өргөж авсан эцэг, эхийгээ баяжихаар айлсаад, ядуурахаар нь хаяад нүүдэг өргөмөл хүүтэй төстэй” байхыг суурин хүмүүс анзаараад хэлсэн байх.

Сэтгүүлчийн ажил нь хамгийн хаалттай орчинд ч гэсэн өөрийн үзэл бодлыг “илэрхийлэх” боломж олгож байсны хувьд ХХ зууны монголын мөрөөдлийн мэргэжлийн нэг байлаа.