Ертөнц болоод улс гүр­нийг шинэтгэгч үүрийн туяа шиг эрин бий. Эрин үе бүхэн өөрийн баатруудтай.

Угаасаа энэ завхарсан орчлонг би зохиочихсон ч биш. Нэг үг байдаг юм. “Энэ хорвоог болдогсон бол нэг сайн өшиглөөд авах юмсан” гэж. Болдог байлаа ч гэсэн хөл л өвдөхөөс орчлон ямар ёолох биш дээ.

Бид нэг юм үзэх байсан. Үзэж эхлээд байна. Үйлтэй нь эдэлнэ, үйлгүй нь гэтлэнэ. Бидний хайртай эрэлхэг цэрэг Швейкийн хэлсэнчлэн яаж ч муудсан сайжирдаг сайхан цаг үе хүлээж байгаа. Ерөөлгүй нь зүхнэ, ерөөлтэй нь үзнэ. Үүнд хямралгүйгээр хүрэх арга үгүй. Энхтайван яван явсаар дайнд хүргэж дуусдаг шиг дайны эцэст энх тайван өөрөө эргэж ирдэг. Их хямрал, нижигнэнхэн хямартугай!

Сонсоод байхнээ юм юм л дуулдах аж. Манай тамирчдын сүүнээс хор гарлаа гээд гадуур бөөн яриа.

Монгол хүний аз жаргалын хэмжүүр нь баяр наадам билээ. “Жилдээ сайн явсан нь шинэлэхэд мэдэгдэнэ” гэж ярьдаг нь ч тийм учиртай. Харин зовох цагт бол нөхрийн чанар л танигдана гэдэг.

Өнгөрсөн хагас сайнд нэг хуралд очлоо. Ёстой хачин хурал. Улс орон сүйрч байгааг ярьсангүй. Нэг ч дайсныг илрүүлсэнгүй. Хэдхэн сарын дараа сонгууль болох гэж байхад ийм хурал болно гэж байх уу?