Хүний амьдралын зорилго их энгийн. Ердөө л “хүний дайтай явж, айлын дайтай амьдарна” гэсэн бодол. Энэ хоёр хүсэл нийлэхээрээ эх орноо “улсын дайтай улс” байлгах нийтийн эрмэлзэлд нэгддэг. Эх орноо хүчирхэг байгаасай гэх нь хүн бүрийн хүсэл. Гэхдээ баян орны гуйлгачин байхыг хэн ч бодохгүй.

Гадуур юу болж байна гэж үү? Сонсох нь ээ, жанжин ”Сүх”-ийг хүрэлдэж, гишүүн ”Хүрэл”-ийг сүхдэж байгаа юм аа даа.

Чухам энэ үеэс л Монголд байгаль хамгаалах чиг баримжаатай төрийн бус байгууллага борооны дараахь мөөг шиг олширч зарим мэдээллээр 20 гаруй мянга болжээ. Ийнхүү монголын төрийг Засгийн газар нь бус тодорхой зорилго бүхий төрийн бус байгууллагууд “жолоодсон” хориод жил эхэлсэн юм.

Мааяа зөгий[1]...бишээ, мааяа нар гэж байжээ. Тэд хэдийгээр өөрснөө устсан боловч календарь хийсэн нь үлдэж. Хэлэх юм биш, өөрснөө үлдээд календарь нь алга болсон бол дээр байсан юм. Чухам ийм учраас л манай хууччуул шинэ дээл хувцсыг мялаахдаа “Эд нь хэврэг эзэн нь мөнх байг” гэж хэлдэг ажгуу.

Магадгүй юм, өглөө бүр шанага, халбагаа хоёр гараараа өргөөд, дуганыхаа адарт урласан, “Шанти Дева гэгээнтэн бодисадын явдалд орж буй” зураг өөд наманчлан байж: -Хоолон дор мөргөмү! -Хоол хийдэг хүмүүн дор мөргөмү! -Хоол хийдэг газар дор мөргөмү! ​гэсэн уншлагаар ажлаа эхэлдэг ч юм билүү. Эсвэл гампанзан дээрээ гараа тавиад “Би сайн хоол, зөвхөн сайн хоол хийхээ андгайлъя” гэж амладаг юм болов уу?

Хичээлийн шинэ жил эхэллээ. Та нар ч хэлүүлэлтгүй мэдсэн.