Ард түмэнд “Ард түмэн”-г ялах боломж олгох цаг. Эх орныг “эх оронч” нараас аврах цаг. Улс төрийг “улстөрч” нараас хамгаалах цаг. Намыг “намчин” нараас цэвэрлэх цаг. Эдийн засгийг “эдийн засагч” нараас чөлөөлөх цаг. Шинжлэх ухааныг “судлаач” нараас цэвэрлэх цаг. “Монгол ялах”, “Монголд ялах” хоёрыг ялгах цаг. Шударга ёсыг “шударга гар”-уудаас зааглах цаг... Зөвийг хийхэд цөвүүн цаг

Сайхан наадаж байна аа. Нэг наадам энд дуусавч үргэлжлэл нь эх орны аль нэг өнцгөөс ундарсаар.

Манай гишүүд нэг захиа аваадахжээ, янз нь. Авсан дугтуйд нь мөнгө, өргөдөл, хоолны урилга гурвын алин ч байгаагүй явдал төрийн түшээдийг ихээхэн балмагдуулжээ.

Монгол хүний наадахыг хэн ч хорьж чадахгүй, дайн дажин, өвөл тахал ч тэр. Тэр байтугаа “Путин ирсэн” ч наадмаа хийх л юм билээ. Манай хөдөөнийхэн хөгжил, дэвшилд хүрэх, амжиргааны түвшингээ ахиулах гэхээсээ илүү зуд багатай өвөлжөөд, наадмыг нь аятайхан хийлгээд байхад нэг их өөр юм нэхээд байхгүй амар ч улс юм уу даа?

I am going to praise the third President of Mongolia N. Enkhbayar (let him rejoice, the poor thing!). It is indeed true that it is difficult to imagine Mongols reaching present achievements without him.

Алтан унжлагат тахиа жилийг бид үдэж байна.