Эрдэнээгээр бөөлжсөн ч юм биш, Эрдэнээ өөрөө бөөлжсөн юм бүр биш гэдгийг хэлчихээд цаашаа явна аа. Эхэлж энийгээ хэлчихгүй бол яах ч юм билээ. Ер нь бол Р.Л.Стивенсоны “Эрдэнээ булсан арал” номыг хэлсэн маягтайгаар хаяагаа манасан дээр байхаа.

Алин болгон хэдэн цаас цуглуулснаа бөх, морины бай шагналд тараагаад,хэдэн ёслолын хаалга, хоосон стадионтой үлдсээр байх билээ. Тэгээд ч наадам хэсдэг гадны бөхчүүд ирээд байг нь аваад явчихна, өөр нутгийн хүн барилдуулахгүй, гадны хүнд шагналаа өгөхгүй гэлтэй биш. Морь ч ялгаагүй, хаа холоос машинаар ачиж ирсэн морины эзэд шагналыг нь хамаад буцах энүүхэнд. Ингэхгүй гэхээр ичиж үхмээр найраа, нүд хальтрам холио хийхдээ тулна.

-Амрыг эрье. Та яагаад ядарсан үедээ машин жолоодоод байна. Ядраагүй гэнээ...шалгана даа. Алив хэвтээд гар дээрээ 100 суниа.1,2,3,4....22...23... За тэр ядарсан л байна ш дээ, торгоно.

Шинэ он гарлаа...Тэртэй тэргүй цөмөөрөө л мэдэж байгаа л даа. Гэхдээ аливаа бичлэгийг эхлүүлэхийн зовлонг мэддэг хүн бол энийг ойлгоно. Юм бичихэд хамгийн амаргүй нь эхний болон төгсгөлийн өгүүлбэр л байдаг. Ялангуяа эхний өгүүлбэр. Төгсгөлийг бол тун арга ядахад “Ингэсгээд өндөрлөсүгэй”, “Үргэлжлэл бий” гэхчлэнгээр дуусгаад хаяж болж байгаа юм.

Арай гэж нэгдэн улсаа тунхагласан монголчууд ердөө маргаашаас нь лмянганы уламжлалт аюул болох дотоодын хагарал нүүрлэв. Гадаад монголын тусгаар тогтнол нь хоёр зуугаад жилийн тэртээ унтарсан, Чингис хааны залгамжлагчийн төлөөх хан нарын тэмцээнийг сэрээжээ