Манайд хэвлэл мэдээлэл бол бизнес биш, харин сайн үйлс гэсэн ойлголт бөх байдаг. “Үнэхээр тийм бол аливаа сайн үйлс нь буян үйлдэгчдийн хандиваар санхүүжих хэрэгтэй болно. Гэтэл “сайн хүмүүс хандив өгөхгүй бол яах вэ? Олдсон санхүүжүүлэгч нь буянтан бус нүгэлтэн байвал хэрхэх вэ” гэдгийг эргэцүүлдэггүй.

Сониноос, Батэрдэн аварга зодоглохгүй гэсэн сурагтай. Гэвч залуу бөхчүүд “Цагийг эзэлсэн их аваргыгаа 380в-д залгаж хүндэтгэл илэрхийлнэ” хэмээн шаргуу шаардсан дуулдав

Шахрезада хатан лесби болсноос хойш санаа сэтгэлээр унаж, үнэн шудрага ёсонд ер итгэхээ больсон

Түүхийг бахархан магтах, эсвэл муушаан жигших үзэл санаа нь үнэнийг гуйвуулахад хүргэдэг. Харамсалтай нь ХХ зуунд бидэнд олдсон түүхийн боловсрол нь дэглэмийнхээ үзэл сурталтай холилдсон. Магтдаг зүйлээсээ сүүдэр олохоос эмээдэг, муулдаг хэсгээсээ гэрэл харахаас дальдардаг болсон нь социалист дэглэмээс бидэнд үлдээсэн гамшигт өв. Иймээс магтаж явсан хэсгийнх нь алдааг гаргаад ирэхээр “Түүх үгүйсгэлээ” гээд бархираад эхэлдэг дээ. Мөнөөх л гамшигт өв. Тэднээс “түүхийг үгүйсгэнэ” гэж яадгийг асуухаар хариулт байдаггүй. Их л сайндаа “Өнгөрснөө муулж болохгүй” гэнэ. Хариуд нь “За тэгвэл, Хүрээг Сю Шүжан эзлэсэн нь ёстой гоё гэх үү” гэхээр таг болох жишээний.

Гэснээс, мань Сосорбарамыг “Ард” кино театрыг хувьчлалаар авчихлаа гэж үхэх нээ, бас. (уг нь мөнгийг нь төлсөн юм билээ) Гэтэл цаадахь чинь, жүжигчин хүн насаараа улсын театрын жүжигчин- албан хаагч яваад үхэх биш, харин хувьдаа театртай байх боломж гарах юм байна гэж мэдээд ардчилсан хувьсгалыг хийлцсэн юм. Жэнко ч гэсэн ардчилал бол махны худалдагч царайчилсан иргэн байхын оронд хувьдаа махкомбинаттай эзэн болох боломж гарах юм байна гэж мэдээд ашигласан юм. Хоюулангийнх нь зөв. Даанч нэг нь хэлэгдээд, нөгөө нь хэлэгддэггүй л болохоос.

Намаг ба намагт унагсад-2