Улсын дайсан гэдэг шинэ ч юм биш ээ. Гучаадхан жилийн өмнө улс даяараа “Лоохууз гэж нэг хүн монгол улсыг хорлох гээд баригдсан юм гэнэ лээ.

Үнэний талд байх, үнэний төлөө тэмцэх бахтай. “Үнэний төлөө сэтгэлээрээ нийлсэн бидний хэдэн нөхөд…”гэж ирээд л бусдыг дарамтлах юутай сайхан. “Үнэний төлөө яваа хүнийг та нар яах юм бэ” хэмээн дүрэмдэж хүн айлгах юутай жаргалтай!

Анхны офшоорыг илрүүлсэн гавъяа хүүхнүүдэд ногдоно. Нөхрийнхээ цамцыг индүүдэж байгаад хармайнаас нь 100 цаас илрүүлсэн эхнэр нь “яадаг шаар вэ, овоо муу шаар вэ” хэмээн бархирсаар гарч ирсэн гэдэг. Эхнэрийн хараал он цагийн эрхээр “Овоо шаар” болтлоо товчлогдсон агаад латинаар галиглагдахдаа “оф шоор” гэгдэж эхэлжээ. Офшоор үүссэн ёс тэр бөлгөө.

Сүүлийн үед “лалар”, “интерлалар”, “монлалар” гэхчлэнгийн хэллэг моодонд орсон билээ.

Ерөөсөө үлгэр л яривал үнэмшилтэй...үнэн юм ярьсан нь дээр гэж үү! Ингэхэд бидний үлгэр үнэн хоёрт хэр ялгаа байдаг бол...Үлгэр домгийн орон боллоо гэх гэж байна уу...

Бид нэн эртний төрт ёсны уламжлалаараа ихээхэн бахархдаг улс. Гэхдээ мөн чанар руу нь өнгийж харсан нь цөөн.