Б.Цэнддоо “Манай гудамжийг уруудаж явсаар” нэртэй яруу найргийн ном гаргажээ. Түүний шинэ бүтээлийн талаар нийтлэлч Артанъян блиц ярилцлага хийснийг дор нийтлэв.

Хүн болгонд ойлгодог юм байдаг. Зарим улстөрч “Би нэг л юмыг ойлгосонгүй” гэж ирээд л сүрхий царайлж харагддаг. Гэтэл нөгөө зүтгэлтэн нь “Би нэг л юмыг ойлголоо” гэж ирээд мэтгэж үзэгддэг. Хоюулаа мундаг. Эхний этгээд нэгээс бусад бүх юмыг ойлгож байхад нөгөө нь ядаж нэг юм ойлгочихоод сууж байх жишээний. Гэтэл мань мэтэд бол ойлгогдох юм нэг ч үгүй болоод байдаг.

Баярцогтыг бодохоор уур хүрээд байх юм.Мөнгөө гадаадад хадгалуулж л явдаг. Ард түмнээрээ хадгаламж зээлийн хоршоонд хамаг мөнгөө хийгээд болоод ирсэн байтал, үндэсний шилдэг зальтай хөвүүдэд тэрийгээ идүүлж уулгаад ажрахгүй ирсэн байтал хамаг мөнгө банкинд хадгалуулна гэнээ, чи.

Уул нь танд ил захидал бичиж эхэлсэн юмсан. Гэтэл бичсэн юм маань хуудас гаран болчихоод тал нь ардаа гарсан тул яалт ч үгүй “хагас ил захидал” болчихлоо.

Монголчууд улс үндэстнийхээ бахархал болсон хүмүүсийн нэрийг үр хүүхэддээ өгдөг уламжлалтай. Чингэс хааныг дурсах хориотой байсан тэр жилүүдэд ч хүүхдэдээ Тэмүүжин нэрийг яаж ийгээд өгч байж. Жишээлэхэд, өдгөөгийн хууль Зүйн Сайд Тэмүүжин 1990 оноос өмнө төрсөн нь гарцаагүй. Гэхдээ нам улсын хариуцлагатай ажилтан хэн нэгний хувьд бол “Хүүхэддээ Чингэсийн нэрийг өгсөн этгээд.

Бид нүүдэлчид. Хэрэн хэсэх, дураараа амьдрах зөн совин мах цусанд минь шингээстэй. Гурав дөрөв дэх үеийн хотын хүн хэмээн өөрийгээ цоллож, саяхан хөдөөнөөс ирсэн нэгийгээ “Хөдөөний хөөсөн мантуу”-гаар хочлогчийн госчоомтой цээжинд ч нүүдэлчний зүрх цохилж, хаврын урь унахтай хамт хэрэн одох дон нь хөдлөн, сэтгэл нь “төрөлх гудамжиндаа” тогтохгүй дэрвэлзэнэ.