Нийтийн он тооллын нэгэн он өнгөрлөө. Байдаг л жил, манай эриний өмнөх 1000 онд ч байсан, манай үеэс хойшоо 1000 жилийн дараа ч байх тийм л мөчлөг.

Хүнд хүний ухаан, моринд морины ухаан, харин бидэнд Монгол ухаан бий. Хэрвээ бид хүний ухаантай байсан бол хятадуудаас ялгарах юмгүй болох байв.

Хятадууд ямаа руу маань дайрч эхэллээ. Хүн рүү дайрсан бол ойлгож болно, уурхайд хүн дайрсан хятад жолоочийг манай ард түмэн тэсээд л өнгөрсөн. Харин ямаан дээр очоод үнэхээр тэвчээр алдран унаж байна.

Хурцыг суллуулна, өмгөөлөгч хөлслөнө гээд л ажил удаад байх юм. Хурцыг аваад ир гэвэл манай өнөө хэд аваад л ирнэ. Хөдлөхгүй л байгаа байхгүй юу. Хурц ч Хурц. Хаа газрын мухраас хүн аваад ир гэхээр аваад л ирдэг юм чинь. Өөрөө аргалаад хүрээд ирье гэвэл ч чадах л хүн.

Сүхбаатарын хөшөөг засч бай­на. (Засна гэдэг мөн зовлонтой утга гаргадаг үг шүү, ярих ч юм биш. Хөшөөг ч яахав ойлгож болно.

Аяа, Хүн төрөлхтөний шинэ үеийг шинэ аз дайрдаг аа гэж, үнэн ажээ. Социалист дэглэмийн үед дарлагдан зовж, аргагүйн эрхэнд эрдэмд шамдсаар нэгэнт өнгөрсөн оюутан насаа санахад хүрэл зүрх ч хайлна.