Төрийн яам, агентлагууд, цэрэг, цагдаа, хүчний байгууллагууд нь хэдэн мянгаараа цуглаад, халдвар хамгааллын дэглэмээ зөрчөөд нэг нам, нэг даргын төлөө "амиа золиослогч" болоод явж байхад УОК юу харж, юу хийж суугаа юм бэ? Цэрэг хүн хүн биш, цэргийн амь амь биш үү?

Ковид гарснаас хойш манай эрх баригчид нэг ч удаа өөрсдөө шийдвэр гаргаж байгаагүй. Ямар нэг аргаар дунд нь яс хаяж хэрэлдүүлээд дийлсэн талд нь ордог, "иргэд ингэж хүслээ" гээд шийдвэрээ гаргаад явдаг байсан. Энэ удаа ч гэсэн тийм заль мэхэнд нь автмааргүй байна.

Онолын хувьд бол нэг нэр дэвшигч санал өгсөн нийт сонгогчийн 60 хувиас давсан, 70 хувь хүрсэн тохиолдолд тухайн улс оронд дарангуйлал тогтсон, ардчиллын институц бодитоор байхгүй гэж үнэлэгддэг.

Монголчууд маш олон удаагийн сонгуулийг өгөхдөө эрх мэдлийн буюу улс төрийн тэнцвэрийг хадгалж ирсэн байдаг. УИХ, орон нутгийн эрх мэдлийг нэг талд нь өгсөн бол Ерөнхийлөгчийн эрх мэдлийг заавал нөгөө талд нь өгдөг. Энэ тэнцвэр ганцхан удаа алдагдсан нь 2005 онд Н.Энхбаярыг Монгол Улсын Ерөнхийлөгчөөр сонгосон явдал. Тэр нь алдаа болсныг ухаарсан учраас дөрвөн жилийн дараа хэмжээгүй эрхт хаан болчихоод байсан Н.Энхбаярыг суудлаас нь буулгаж, Ц.Элбэгдоржийг сонгосон.

МАН-ын дарга У.Хүрэлсүх намынхаа гишүүдийн саналыг худалдаж авахаар болжээ. Нэг санал 200 мянган төгрөг. Албан ёсны бүртгэлээр 240 мянган гишүүнтэй гэдэг тус нам энэ сонгуулийн хугацаанд гишүүдийнхээ тоог 300 мянга хүргэх зорилт тавиад байгаа. 

Цагаан хуудсаар санал өгөхийг улаан цайм хориглоогүй боловч үр дүнг нь хулгайлсан байна. Сонгуульд ялагдсан /олонхийн санал авч чадаагүй/ нэр дэвшигч дахин нэр дэвших эрхийг нээлттэй үлдээсэн учраас У.Хүрэлсүх хэдэн ч удаа нэр дэвших боломжтой. Сонгохгүй байсан ч дахиад дэвшинэ.