2,279   
0
Юу ч хэлээд нэмэргүй эх захгүй, дуулгаваргүй, тоомжиргүй, мэддэггүй ч юмгүй, мэддэг ч юмгүй, юм үзэж нүд тайлаагүй, “үгүйгээр” дүүрсэн, биеэ тоосон, хийж бүтээхээс дайжин, зугаацах тансаглах нь дэндсэн, зоргоороо танхи хөвгүүд, охид олширчээ. Энэ нь “илжигний чихэнд ус ч хийсэн, тос ч хийсэн сэгсэрнэ” гэгчтэй агаар нэг юм. Тэгэхээр “хүн гэмээ...” яаж мэдэх вэ. Яах гээд байгаа нь мэдэгдэхгүй битүү далд санаа эцэг эхдээ их тойвтой юм. Зөв буруугаа нэг удаа ний нуугүй сайн ярилцаад ойлголцдог, амласан зорьсноо цагт нь хэрэгжүүлдэг соёлтой оронд бол хэрүүл маргаан, хүнд суртал, “үглэх янших” гэдэг үг ч байдаггүй байх. Европынхон хүүхдээ18 насанд нь багтаагаад бие дааж ажиллаж, амьдрах арга ухаан, дадлагад сургадаг, япончууд хүүхдээ багаас нь япон хүн болгож бэлтгэдэг бол манайхан гадаадчилах гээд хэн ч биш болгож ирэв.